¥ung ₿oomer zes maanden in ons leven
Op het moment van schrijven hebben we ₿oomer 6 maanden in huis. Zoals ik in een vorige blogpost schreef wisten we toen we ₿oomer uit het asiel haalden dat het een hond met gebruiksaanwijzing was. Maar iets in theorie weten, maakt nog niet dat je voorbereid bent op de praktijk. Het heropvoeden van een hond met een verleden valt dan ook niet mee…
Band opbouwen
Nadat we hem uit het asiel gehaald hadden ben ik aan de slag gegaan met het opbouwen van een band. Dit heb ik gedaan middels de online klikker training. Dit hield in dat ik ‘s ochtends en ‘s avonds hem al zijn voer uit de hand gaf. Vervolgens introduceerde ik de klikker, dus werken om het klikgeluid te associëren met voer. Uiteindelijk stapte ik over op lekkers en at hij zijn voer gewoon uit zijn bak. Door deze training kreeg hij buiten iets meer oog voor ons. Maar het was niet genoeg, hij was buiten veel te snel afgeleid en te onvoorspelbaar.
₿oomer Uitlaten
Het meelopen aan de riem was verre van een succes, het zag er meer uit alsof wij uitgelaten werden door hem. We besloten om wanneer hij te erg trok stil te blijven staan en soms een stukje achteruit te gaan lopen. Tegelijkertijd beloonde we hem met voertjes wanneer hij goed naast ons liep of naar ons keek. Toch is hij nog steeds snel afgeleid en kan soms onvoorspelbaar reageren. Brommers vindt hij heel interessant en wil hij nog wel eens najagen. Net als katten, blaadjes, fietsen, busjes, eenden etc. Toch lukt het me steeds eerder op te merken dat hij gefixeerd raakt op iets anders en zijn aandacht weer naar mij toe te trekken.
Structuur
We hebben ook vanaf het begin structuur in zijn leven gebracht. Dat betekent concreet dat wanneer hij mee naar boven mag hij beneden moet wachten totdat wij boven zijn en hem roepen. In het begin deden we dit niet en dat leverde wat gevaarlijke situaties op. Verder lopen wij eerst door de deur heen in huis en komt hij pas wanneer wij dat zeggen. Ook dit is uit het oogpunt van veiligheid, hij wurmt zich namelijk langs je heen. Daarnaast moet hij zitten voordat we zijn riem omdoen en voordat hij mag gaan snuffelen in het park. Hij mag pas gaan eten wanneer dit van ons mag, en ook pas nadat wij gegeten hebben. Het aanleren van dit alles ging vrij eenvoudig. Hij pikte snel dingen op en zoals een echte Mechelse Herder werkt hij graag voor je.
Verlatingsangst
Helaas heeft ₿oomer flink last van verlatingsangst die op verschillende fronten tot uiting komt. Toen we hem net hadden liet hij een klein beetje zijn urine lopen wanneer we ‘s ochtends naar beneden kwamen. Na wat speuren online zag ik dat dit een deemoedsplasje heet en dat een hond dit uit enthousiasme doet. Wanneer we naar beneden kwamen gaven we een aai, maar negeerde we hem wanneer hij zo overenthousiast was. We ruimde zijn druppeltjes urine snel op en namen hem dan mee om uit te laten. Dit was in het begin niet alleen wanneer we na lange tijd beneden kwamen, ook na een toiletbezoek was hij door het dolle heen. Na een aantal weken had hij gelukkig dit soort ongelukjes niet meer en kalmeerde hij iets. Alleen blijven is wel wat lastiger, want hij is gewoon heel graag bij je. Toch hebben we dit kunnen opbouwen en hij kan nu 5 uur alleen zijn. Bij thuiskomst is het dan wel zaak dat je even goed met hem gaat kroelen, want leuk vindt hij het niet.
₿oomer een angstig baasje
₿oomer is een zeer angstige hond en dit uit zich in zich groter voordoen dan dat hij is. Hij is daarbij slecht gesocialiseerd, dus hij vindt veel dingen spannend. Met nieuwe situaties kan hij lastig omgaan en daar raakt hij gespannen van. Hij luistert dan ineens niet meer en is alleen maar met zijn omgeving bezig. Buiten was er geen land met hem te bezeilen wanneer een andere hond maar in de verte te zien was. Hij ging grommen wat gelijk overgaat in blaffen en geen koekje leidt hem daarvan af. Hij had dan een tunnelvisie en was ons helemaal vergeten. We proberen positieve associaties te creëren, maar soms werken hondeneigenaren ook niet mee. Ga je expres op de weg achter een auto staan, besluiten ze ook ineens zo langs je te lopen…. We zijn een keer terug geweest naar het asiel voor een training en sinds die tijd gaat het zeker wat beter. Wanneer hij echt los dreigt te gaan schreeuw ik keihard NEE met een grom in mijn stem en dan heeft hij ineens weer door dat jij er ook bent. Dit heb ik een aantal keren moeten doen, maar nu is dit (haast) niet meer nodig.
Cursus
Sinds mei gaan we één keer in de twee weken met hem trainen. Wanneer we gaan trainen hebben de trainers hun eigen honden ook bij zich, zodat we daarop kunnen trainen met hem. En sinds die tijd gaat het echt beter op straat. We weten nu beter hoe we met hem om moeten gaan en weer zijn aandacht kunnen krijgen. Ook proberen we kleine trainingsmomenten met hem te pakken wanneer we hem uitlaten. Wat we daar geleerd hebben, dat heeft ons echt enorm geholpen. Ook het boekje Kalmerende signalen van Turid Rugaas, gaf ons meer inzicht.
Loslopen
Voorheen was ₿oomer nog nooit los geweest, want er wordt gezegd dat je honden die uit het buitenland komen beter niet los kunt laten. Dit omdat ze zouden weglopen. Wij dachten dat hij wel genoeg gehecht was, maar dit kun je maar op één manier testen… Toen we hem een aantal maanden hadden en het gesneeuwd had, leek ons dit een goed moment om de proef op de som te nemen. Het was heel rustig qua mensen op straat en verkeer op de aangrenzende weg, dus durfden we het aan. Hij schoot als een raket weg en het was toch wel even spannend. Dit was nergens voor nodig, want wat ₿oomer echt leuk vindt is rakelings langs je rennen en weer terugkomen. Vervolgens te springen en te gaan liggen, zodat je over zijn buikje kunt aaien. Kortom: hij komt dus erg graag bij ons terug.
Bijtgraage ₿oomer
Vanaf het begin dat we hem hebben bijt hij vooral in mijn kleding wanneer hij me komt begroeten. Helaas heb ik dit nog niet geheel kunnen afleren. In het begin pakte ik dan zijn speeltje en stopte dat in plaats van mijn mouw in zijn bek. In zijn enthousiasme wil hij dit nog wel vergeten, maar hij pakt al steeds vaker een speeltje in plaats van mijn kleding of arm. Het is er gewoon ingebakken en dat is lastig af te leren.
Aanhankelijke ₿oomer
₿oomer is een superaanhankelijke hond, hij staat het liefst zo dicht mogelijk tegen je aan. Soms heeft hij dagen (wanneer het buiten zo spookt) dat hij extra aandacht vraagt. Hij is soms heel erg druk en enthousiast en lastig te kalmeren. Op zo’n moment zetten we vaak hondenmuziek op, dit deden we uit pure wanhoop en met weinig geloof dat het zou werken. Maar hij wordt er rustig van! Ook houdt hij heel erg van kroelen en wanneer ik in mijn atelier aan het werk ben, dan ligt hij graag zo dicht mogelijk tegen mijn bureaustoel aan.
Nieuwe dingen ondernemen
Vanaf het begin af aan zijn we bezig hem te socialiseren, we nemen hem mee wanneer we op visite gaan. Gelukkig is heel voorzichtig met kleine kinderen (op zijn lompe manier natuurlijk 😉). We hebben een nichtje van 2 die hij heel interessant vindt. Zij vindt hem ook erg interessant en durft hem nu ook echt te aaien en steeds dichterbij te komen. Verder zijn we twee keer met ₿oomer naar het strand geweest. Hij was hier gek genoeg nog nooit geweest. Zand vindt hij fantastisch, de zee is eng en wil hij niet in. Banjeren over het strand vindt hij dan wel weer heerlijk.
Conclusie
Het gaat steeds beter met ₿oomer. Hij raakt steeds meer gehecht aan ons en ontspant zich zichtbaar beter. Ook het buiten wandelen gaat steeds beter. Het is hard werken, en de ene dag is de ander niet, maar er zit een grote verbetering in. Sommige dingen zullen er hoogstwaarschijnlijk niet uitgaan, al denk ik dat we een heel eind met hem gaan komen. We kunnen in ieder geval geen leven meer voorstellen zonder hem. Het is een lieve, beschermende knuffelbeer en we zijn dol op hem! Mocht je het leuk vinden om ₿oomer te volgen, hij heeft ook een eigen instagram account.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.