Boekrecensie – The Invisible Rainbow
Alle Pillen Van De Regenboog
Ruim drie jaar geleden, in de herfst van 2019, begonnen Veerle en ik ons te verdiepen in voeding en de effecten op gezondheid. Hoe we zijn (worden) voorgelogen, hoe ons metabolisch systeem werkt, en te leren over menselijk fysiologie. Toen in maart 2020 de “two weeks to flatten the curve” begon had voeding niet onze enige interesse. Tijdens een wandeling in het woud van alternatieve theorieën op het wereldwijde web werd ons wereldbeeld stukje bij beetje verder veranderd. Mensen noemen dit veelal ‘Red Pilled’, vanuit The Matrix. Vervolgens wordt je vaak ‘Black Pilled’ (wanhopig, depressief, zoiets) door al deze onthutsende info. Om vervolgens, als je doorzet, ‘White Pilled’ te worden. En nog allerlei andere kleuren.
Ik gebruik die termen normaliter niet in blogs, maar het geeft wel mooi de stadia aan van je gemoedstoestand terwijl je steen voor steen het bouwsel afbreekt dat het systeem heeft gebouwd voor je. Want dat is – of uiteindelijk was – het wereldbeeld waar je in moest gaan geloven om meegevoerd te kunnen worden in de stroom van deze ‘maatschappij’. Zodra je ziet hoeveel leugens er van kinds af aan in je brein zijn geëtst, en je besluit om een alternatief te aanvaarden die meer Waarheid bevat, kun je niet meer terug.
Even Slikken En Weer Doorgaan
Ergens in de zee van informatie zwom dit boek voorbij in de vorm van referenties naar de content en een interview met de schrijver. Het leek me intrigerend dus vroeg het voor mijn verjaardag. Dat heeft vervolgens bijna een jaar onaangeroerd gelegen. Tot ik het oppakte en binnen een week uit las.
Als we het over een ‘Black Pill’ hebben: dit is er eentje, naar mijn mening. Mensen kunnen emoties krijgen van boeken vanwege het verhaal dat hen meesleept. Dat heb ik nooit gehad, mede omdat ik al nooit veel romans las. Dit boek, The Invisible Rainbow geschreven door Arthur Firstenberg, maakte wel dat ik behoorlijk geëmotioneerd raakte.
Sorry ik ga nu EINDELIJK aan de recensies beginnen, beloofd!
Dikke Pil
Met 564 bladzijdes is The Invisible Rainbow best een dik blok papier. Toen ik het kreeg schrok ik ook wel een beetje, zeker omdat het in het Engels geschreven is en over een behoorlijk lastig en technisch onderwerp gaat. Misschien dat ik ook zo lang heb gewacht met lezen omdat ik wist wat er in stond ongeveer. Het boek zelf is echter 392 bladzijdes, daarna volgen er honderden referenties naar literatuur (veel boeken en studies). Toch las The Invisible Rainbow goed weg, omdat het zo begrijpelijk is geschreven en in mijn optiek zeer interessante materie is. Je ziet dat het echt voor een breed publiek is geschreven, omdat de schrijver heel graag wil dat iedereen hier vanaf weet.
Dat is ook de reden dat ik niet alleen deze recensie schrijf maar meerdere blogs zal wijden aan de content in dit boek. Niet iedereen is namelijk even goed in Engels immers. Ik zal alleen dan eerst wat referenties gaan checken en de studies proberen op te duikelen. Verwacht een blog over geschiedenis, over ziektes, en een blog met wetenschappelijke onderzoeken en anekdotes van experimenten.
Wat is The Invisible Rainbow?
De schrijver omschrijft hiermee de gigantische hoeveelheid aan allerhande straling om ons heen. De wonderlijke verschijning van een regenboog kennen we allemaal, dat zijn de kleuren die wij (de meeste mensen) kunnen zien. Ultraviolet bijvoorbeeld kunnen wij echter dan weer niet zien, net als gammastralen. Inmiddels is onze aarde bedekt met een deken van andere straling, onder andere dankzij telecom en internet. De schrijver stelt in The Invisible Rainbow dat we zo ongeveer in een magnetron wonen. De eerste versie van het boek komt uit 2017, maar ik heb een herziene versie waar hij nog schrijft over 2020 en waarschuwt voor 5G. Uiteraard is ook dat netwerk geïnstalleerd, toevallig toen iedereen huisarrest had. Samen met de duizenden nieuwe satellieten die de ruimte in zijn gestuurd vormt dat een extra laag aan de al dikke desastreuze deken van straling die ons omgeeft.
Gezondheidsproblemen
Er wordt in The Invisible Rainbow uitgebreid gesproken over de klachten die zijn ontstaan en worden gelinkt aan alle elektromagnetische straling om ons heen. Dit wordt met talloze studies en experimenten onderbouwd. Studies die soms zo oud zijn dat het, net als bij voeding, misdadig is dat dit pad verder is bewandeld, wetende dat onze gezondheid steeds slechter zou worden. Uiteraard werd er al met de introductie van elektriciteit gewaarschuwd, net als met radiogolven en microgolven. We weten inmiddels dat veel van dit soort waarschuwingen genegeerd worden. Technologische vooruitgang gaat boven alles, inclusief onze gezondheid en de kwaliteit van leven. En ik weet hoe absurd en hypocriet dat is om te stellen, typende op mijn computer, in de hoop dat jij het lees op een ander toxisch scherm. Maar toch.
De Lijst Van Achttiende-eeuwse Klachten
Voor mij was het een ‘feest’ der herkenning toen ik de greep uit klachten zag die aan blootstelling aan elektriciteit zijn gelinkt. Echt al een waslijst. Let op, een waslijst uit de achttiende (!) eeuw al, dus ver voor televisies, smartphones en draadloos internet:
Duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, nervositeit, geïrriteerdheid, verwardheid, depressie, slapeloosheid, slaperigheid, moeheid, zwakheid, verdoofd gevoel en tintelingen, spier- en gewrichtspijn, spierspasmes en krampen, rugpijn, hartritmestoornis, borstpijn, koliek, diarree, constipatie, neusbloedingen en onderhuidse bloedingen, jeuk, tremors, hartinfarcten, verlamdheid, koorts, infectie van de luchtwegen, kortademigheid, hoesten, piepende ademhaling en astmatische aanvallen, oogpijn, piep in de oren, metaalsmaak in je mond.
Feest Der Herkenning
Zelf heb ik al sinds ik me kan herinneren vaak hoofdpijn. Dat is helaas steeds erger geworden, ongeacht welk dieet ik at. Veel gezondheidsklachten heb ik met het eten van vlees geëlimineerd, zoals depressie, maar de hoofdpijn ging allesbehalve weg. Als we een vakantietje pakken richting het noorden, De Veluwe en noordelijker, verdwijnt de hoofdpijn en blijft die dagen weg. Een rondje langs kringloopwinkels hier in de regio, oftewel Zuid-Holland, gaat eigenlijk standaard gepaard met milde tot gigantische hoofdpijn. Thuis heb ik dat eveneens. Daarnaast moeheid, gebroken slaap, en andere klachten die voor een (hetzij eind) dertiger behoorlijk abnormaal zijn. Dit vormde een reden om dit boek te willen lezen.
Griep?
The Invisible Rainbow noemt herhaaldelijk hoe de introductie van bepaalde nieuwe extra vormen van straling samen vielen met een grieppandemie, onder andere de Spaanse Griep. De connectie met 5G en de griep zag ik wel gelegd worden, maar begreep ik niet. Mijn domme ego wuifde het ook een beetje weg als onzin. Er is mij namelijk geleerd dat het een extern virus is dat wordt overgedragen.
Maar is dat echt zo?
Met dank aan de diepe duik in voeding den de bijbehorende ‘wetenschap’, is het makkelijker geworden om alles wat ik heb geleerd te heroverwegen. Zeker als je ziet dat een bepaalde industrie erbij gebaat is dat je gelooft dat hun middel je beschermt of geneest van een bepaalde ziekte. En dat er tegelijkertijd een andere industrie is die graag wilt dat je vooral niet hun product aanwijst als reden dat we allemaal ziek zijn…
Later zal ik zoals gezegd een blog wijden over ziektes, waar ik dit uitgebreider behandel.
Negatieve Lading
Zoals gezegd was The Invisible Rainbow een behoorlijke ‘zwarte pil’. Ook al wist ik globaal wat me te wachten stond, en had ik al aardig wat gelezen over de negatieve effecten van alle elektronica (vooral de draadloze apparaten). Waar ik wat emotioneel van werd was de passage over de generatie die nu geboren wordt of net ter wereld is gekomen. Ik als millennial ben al veel slechter af dan de generatie voor mij, maar de kinderen van nu zijn in een nog toxischer bad geboren.
Zeker de trend om kinderen meteen te filmen en te monitoren (zelfs terwijl ze slapen), voor de TV te zetten uit gemak of ze te sussen met een smartphone is een zorgwekkende ontwikkeling. Er is namelijk herhaaldelijk aangetoond dat kinderen minder intelligent en fysiek en mentaal gammeler zijn. Logisch, want hoe meer blootstelling aan straling, hoe minder goed hun geheugen, concentratie, en fysieke en cognitieve vaardigheden zijn.
Terug Naar 1746
Het hoofdstuk over de ontwikkeling of beter gezegd degeneratie van mensen door straling vond ik zo alarmerend en ontmoedigend, omdat dit een factor is waar je (in tegenstelling tot dieet) amper iets aan kan doen. Dat kan alleen als mensen massaal opstaan en eisen dat het gigantische grid verdwijnt. Maar ja, zie mensen eens mee te bewegen naar een samenleving van vierhonderd jaar geleden. Met een kaarsen verlicht huis, zonder telefoons, televisie, computers met internet, en andere elektronica.
Ik zal het eerlijk bekennen, ook ik krijg een kleine paniekaanval als ik daar aan denk.
Of is dat de 5G toren die hier om de hoek staat?
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.