Boekrecensie – Wall Street And The Rise Of Hitler
Vandaag een boekrecensie over Wall Street And The Rise Of Hitler van Antony Sutton. Dit is het derde deel van een trilogie. Het eerste boek gaat over de Bolsjewiek Revolutie en deel twee over FDR en zijn New Deal (waar inderdaad de hedendaagse net zo onmogelijke Green Deal van is afgeleid). Drie voorbeelden van socialisme die desastreus uitpakten. Voor het volk althans. Banken en grootindustrielen werden er namelijk schatrijk door.
Lekker Kort
Eigenlijk kan ik dit stuk heel kort maken door te zeggen: zie mijn eerdere Boekrecensie over Wall Street And The Bolshevik Revolution. Niet alleen zijn veel mechanismes hetzelfde, maar ook de spelers die hebben gezorgd voor hun dikke winsten waar miljoenen mensen werden vermoord in het proces. Uiteindelijk zijn miljoenen doden statistieken zoals Stalin het ijskoud verwoordde. En in een kapitalistische kleptocratie is nu eenmaal alles geoorloofd (blijkbaar)…
IG Farben
Een belangrijk bedrijf dat veelvuldig voorkomt is IG Farben. Dit was een fusie uit 1925 van allerlei chemische bedrijven zoals Bayer. Juist, de Bayer die nog steeds bestaat en Monsanto absorbeerde in 2018. De bedrijven die tezamen als IG Farben verder gingen wilden hun krachten bundelen om hun positie op de wereldmarkt te versterken of te behouden. Het was immers een grote financiële malaise, vooral in Duitsland. Logisch, gezien de onmogelijke afspraken die werden gemaakt, wat de voedingsbodem vormde om de eerste wereldoorlog te continueren.
In Permafrost wordt mooi beschreven hoe het eigenlijk één continue koude oorlog is met wat hevige uitbarstingen. Om die uitbarstingen te financieren heb je natuurlijk bakken met geld nodig. En daar komen IG Farben en andere oude bekenden om de hoek.
Neurenberg
IG Farben bestaat niet meer omdat er wel heel veel vuiligheid aan deze naam verbonden was na de tweede wereldoorlog. Het beruchte gas Zyklon B kwam bijvoorbeeld uit hun fabrieken. Verder hebben ze met grote toewijding op andere manieren Hitler meegeholpen. Niet verwonderlijk dat enkele directeuren van IG Farben zijn berecht in het welbekende Neurenberg proces. Vreemd genoeg gold dit echter alleen voor de Duitse tak van het bedrijf. De Amerikaanse tak werd niet opgetrommeld in Neurenberg schrijft Sutton. Dat geldt eveneens voor andere Wall Street figuren. Ook al wordt in Sutton’s boek pijnlijk duidelijk wat een geldstromen er vanuit andere industrieën richting Hitler vloeiden. Spelers die we herkennen uit het boek over de Bolsjewieken.
Strategische Vernietiging
Uiteraard zijn JP Morgan met zijn kliek en de Rockefellers van de partij. Net als bij de Bolsjewieken smeten ze gretig met geld om Hitler aan de macht te krijgen, en daarmee Duitsland net als Rusland compleet de vernieling in te helpen. Om vervolgens bedrijven voor nop op te kopen of om simpelweg de competitie volledig uit te schakelen. Een ordinaire financiële kwestie dus, een puur strategisch spel ten koste van miljoenen slachtoffers. Toch was niet iedereen alleen maar uit op financieel gewin.
Henry & Hitler
Henry Ford, van de nog steeds bestaande Ford auto’s, was niet per se louter uit op winst. Sterker nog: hij las anderen de les over ethiek. Hilarisch, als je vervolgens leest hoe Henry Ford wel degelijk profiteerde van de oorlog. Verder was hij zwaar antisemitisch en zijn boeken (en foto van hem!) waren op het kantoor van Hitler te vinden. Hitler heeft zelfs inspiratie gehaald uit het boek van Ford genaamd The International Jew. Gezien de (flinke) nazi bijeenkomsten in de VS was hij overigens zeker niet de enige met deze sympathieën. Nog opvallender is dat Henry Ford een medaille kreeg van Hitler in 1938; de Grand Cross die uitgereikt werd door nazi’s aan voorstaande buitenlanders. Hitler was dus echt een fan boy par excellence van Henry Ford, en ontving van hem veel steun om zijn krankzinnige Reich te bouwen.
Uiteindelijk had Henry Ford uiteraard alsnog ook een economisch gewin hierdoor, maar bovenstaande illustreert dat het ook een ideologische keuze was. Bij anderen was het enkel koud berekenend gedrag om hun eigen imperium uit te breiden.
(Sidney) Warburg
Verder is er de schatrijke bankiersfamilie Warburg (met hoge functies binnen IG Farben) die regelmatig wordt genoemd. Net als de bovengenoemde spelers strooiden ze rijkelijk met hun geld richting Hitler. Opmerkelijk, aangezien deze familie van Joodse afkomst is. Nog opmerkelijker is het boek dat in 1933 
opdook, nota bene in Nederland, genaamd De Geldbronnen Van Het Nationaal-Socialisme. Dit was geschreven door ene Sidney Warburg en uitgegeven door Van Holkema & Warendorf. Het boek verdween echter pijlsnel uit de schappen, omdat het een vervalsing zou zijn.
Later bleek dat veel info erin wel degelijk klopte. Wat Antony Sutton na zijn diepe duik in de archieven eveneens bevestigt. Gelukkig is het boek niet helemaal verdwenen, want het is vertaald in het Duits en van daaruit in het Engels. De Nederlandse versie is grappig genoeg opnieuw uitgebracht in 2008. Nog grappiger is hoe één van de Warburgs claimde dat hij het boek nooit had gelezen en daarna stelde dat het boek vol antisemitische leugens stond. Knap!
Schaakbord Van De Duivel
Wat al in het boek Het Schaakbord Van De Duivel stond was dat het opviel dat niet alle fabrieken werden gebombardeerd. Diezelfde opmerkelijke ‘genade’ lees je ook in dit boek van Sutton. Er werd echt gemikt op Duitse bedrijven, waarin een sinister monopoliespel te lezen is. Het was namelijk geen ideologische of politieke keuze, want bedrijven die genereus geld naar Hitler sluisden werden net zo goed gespaard. Uiteraard wel zolang dit in het belang van de VS (lees: Wall Street) was om desbetreffende bedrijven open en operatief te houden.
Synchroon Socialisme
Zoals gezegd is Wall Street And The Rise Of Hitler deel drie in een trilogie. Ik heb het middelste boek niet gelezen. Er wordt echter in The Rise Of Hitler gerefereerd naar het onderwerp naar dat tweede boek, namelijk FDR (Roosevelt). Hitler en FDR deelden een socialistisch plan dat ten uitvoer moest worden 
gebracht, en dat was gesmeed door dezelfde industriëlen. Hitler had zijn Vierjarenplan, FDR de New deal.
Beide staatshoofden kwamen overigens in maart 1933 aan de macht.
Natuurlijk kan dat toeval zijn, behalve als je alle andere synchroniciteiten en parallellen leest. De meest duidelijke zie je in dezelfde geldschieters die goed gearchiveerd worden beschreven door Sutton. Met al deze gelijkenissen wordt het lastig vol te houden dat het louter toeval is. Zeker de treffende analyse van Sutton is belangrijk om in je achterhoofd te houden, namelijk de noodzaak om alle macht te centraliseren. Je weet wel, wat nu (nog steeds) in volle gang is en dankzij alle technologie makkelijker is dan 100 jaar geleden…
Is Er Nog Hoop?
Ondanks de realiteit van dit alles, en de huidige stand van zaken waarin alle plannen om een wereldregering te stichten en iedereen in een technocratische totalitarisme te trappen, lijkt er toch hoop. Antony Sutton eindigt zijn boek over Hitler (en dus zijn gehele trilogie) namelijk met rake woorden gericht aan iedereen die denkt dat deze samenleving ook maar enigszins normaal is te noemen. Zijn woorden resoneren met een boek over onze ongezonde en destructieve denkwijze: De Serviele Staat van Hillaire Belloc uit 1912. Terecht legt ook Sutton onze serviele manier van denken pijnlijk bloot, een denkwijze waardoor we (al eeuwen) zo makkelijk gedomineerd, geknecht, en misbruikt worden – en allesbehalve vrij zijn.
Hierbij mijn vertaling van Sutton waarmee hij zijn trilogie en ik mijn recensie afsluit:
Wanneer zal het allemaal stoppen? Het zal niet stoppen totdat we handelen volgens één eenvoudig axioma: dat het krachtsysteem alleen door kan gaan zolang individuen willen dat het doorgaat, en het zal alleen doorgaan zolang individuen ‘iets voor niets’ proberen te krijgen. De dag waarop een meerderheid van de individuen verklaart of handelt alsof het niets van de overheid wil, en verklaart dat hij voor zijn eigen welzijn en belangen zorgt, dan zijn op die dag de machtselites ten dode opgeschreven. De aantrekkingskracht om ‘mee te gaan’ met machtselites is de aantrekkingskracht van ‘iets voor niets’. Dat is hoe je wordt gelokt. De Gevestigde Orde biedt altijd ‘iets voor niets’; maar het ‘iets’ is ontnomen van iemand anders, in de vorm van belasting of andersoortige plundering, en elders toegekend in ruil voor politieke steun.
Periodieke crises en oorlogen worden gebruikt om steun te krijgen voor andere cycli van plunderbeloningen die in feite de strop vormen om onze individuele vrijheden. En natuurlijk hebben we hordes academische sponzen, amorele zakenmensen en gewone meelopers, om te handelen als niet-productieve ontvangers van deze plundering.Stop de cirkel van plundering en immorele beloning zodat elitaire structuren instorten. Pas als de
meerderheid de morele moed en de interne vastberadenheid vindt om de ‘iets voor niets’ oplichterij te vervangen door vrijwillige verenigingen, vrijwillige gemeenschappen, en gedecentraliseerde samenlevingen, zal het doden en plunderen stoppen.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.