Borstverkleining de Operatie
Na maanden wachten was het dan zover, eindelijk zou ik een borstverkleining krijgen. Hoe ik tot het besluit ben gekomen om me te laten opereren kun je hier lezen. Over het voortraject van de operatie heb ik ook een blogpost geschreven en dat kun je hier lezen. Voor nu wil ik je vertellen over mijn operatie dag. Mijn voornemen was om dit in 1 blogpost te doen, maar dit werd te lang. Dus heb ik besloten het in twee delen te vertellen. Wat je nu gaat lezen is dus deel 1 over mijn borstverkleining.
Overnachten
Om 9 uur moest ik me in Amsterdam in de kliniek melden voor de borstverkleining. Aangezien dit inhield dat we om 6 uur moesten vertrekken zag ik hier wel aardig tegenop. De route die we moesten nemen werd namelijk geplaagd door files rond dat tijdstip. Eigenlijk zagen we dit beide niet zitten. Rick wilde niet in de spits rijden en ik ik had geen zin om me druk te maken of we op tijd zouden zijn. Dus we besloten een hotel in de buurt te boeken om daar voor de borstverkleining te overnachten. Op donderdag 9 januari om 9 uur stapten we de auto in en reden we naar het hotel.
Nerveus
Normaal ben ik een echte zenuwpees, maar dit keer niet. En ik had ook verwacht dat ik voor de borstverkleining aardig nerveus zou zijn. Het feit dat ik zo kalm was wijdt ik aan mijn dieet dat ik twee maanden daarvoor aardig omgegooid had. Die kalmte en rust in me had ik namelijk sinds ik dit dieet volgde. Een ware verademing na altijd na te denken en veel in mijn hoofd te zitten. Hier zal ik in een ander blog binnenkort over uitweiden. Wel was ik verbaasd over hoe rustig ik was voor de operatie. Zelfs de nacht voor de borstverkleining viel ik zonder problemen in slaap.
De dag van de operatie
Nog een voordeel van overnachten in een hotel was dat we er niet heel vroeg uit moesten. Helaas moest ik wel twee uur voor de borstverkleining medicatie innemen. Dus we hadden de wekker om 7 uur gezet en om die tijd heb ik 1 paracetamol van 500 mg ingenomen. Met minimale hoeveelheid water, want ik mocht 3 uur voor de operatie niet meer drinken. Later kwam ik erachter dat het ik twee paracetamol had moeten nemen, maar als ik het opnieuw zou doen zou ik helemaal niets innemen. Helaas was het op de hotelkamer bloedverziekend heet, dus we hadden heel de nacht de balkondeur open laten staan. Dit hielp amper en ´s ochtends zweetten we alsnog het bed uit. Best bijzonder aangezien het januari was.
Kleding
Na gedoucht te hebben konden we vertrekken. Eten hoefde niet, want tot 6 uur voor de operatie mocht ik niets meer eten. Gelukkig was dat een makkie voor mij. Het langste dat ik gevast heb is 91 uur. Daarover kun je in mijn verlengd vasten blogpost lezen. Ik trok de kleding aan die ik ook weer zou aantrekken voor het verlaten van de kliniek, dat leek me wel zo handig. Dit bestond uit een sportvest, want ik zou mijn armen niet hoger dan mijn schouders op mogen tillen na de borstverkleining. Daarnaast had ik een joggingbroek aan, omdat deze het gemakkelijkst aan te trekken was. Na de operatie zou de zuster mij weer moeten aankleden, dus ik wilde het haar zo gemakkelijk mogelijk maken. De schoenen die ik aan had waren instapschoenen, dus geen gedoe met veters.
Te vroeg
Uiteindelijk waren we veel te vroeg in de kliniek. Om half 9 meldde ik me bij de balie voor de borstverkleining. De vrouw aan de balie vroeg aan me aan welke kant ik geopereerd ging worden. Waarop ik antwoordde dat ik hoopte dat dit aan beide kanten zou zijn, anders zou het er zo vreemd uitzien. Hierop verontschuldigde ze zich, ze had verkeerd gekeken en dacht dat ik voor een operatie aan één van mijn handen kwam ipv een borstverkleining. Na dit misverstand kon ik direct mee met de zuster die al bij de deur naar de uitslaapzaal stond te wachten. Na Rick een kus te hebben gegeven liep ik de zuster tegemoet, Rick alleen latend in de wachtkamer.
Omkleden
Eenmaal de deur door kwam ik in een kleine smalle gang met aan de linker kantkluisjes en rechts een houten bankje. Daar kon ik me omkleden. Ik ruilde mijn vest, bh, joggingbroek en schoenen in voor charmante operatiekleding, een paar slippers, en een haarnetje. Tijdens het omkleden wilde de zuster me al helpen alsof ik al geopereerd was. Het enige wat ik meenam naar de uitslaapzaal was mijn E-reader, telefoon en wat te eten, want ik dacht dat er niet iets zou worden aangeboden wat aan zou sluiten bij mijn dieet.
Alleen in bed
Gelukkig had ik mijn E-reader bij me, want ik zou pas om 10 uur geopereerd worden en ik lag om 10 over half 9 al op bed. Rick mocht hier niet komen, dus ik besloot wat te gaan lezen. De chirurg was nog iemand aan het opereren en ik zou de tweede van die dag zijn. Even geduld en dan was het zover, nu begon ik toch wel nerveus te worden….
Prikken
Heel veel tijd om na te denken had ik niet, want de zuster kwam vrij snel terug om me te prikken in mijn hand voor het infuus. Erg goed geprikt had ze niet, want ik hield hier nog weken last van. Elke keer als ik opstond en mijn arm liet hangen leek het net alsof er opnieuw de narcose ingespoten werd. Ook hield ik er een enorme blauwe plek aan over die wel 3 weken zichtbaar was. Nadat de naald erin zat werd er alvast wat antibiotica ingespoten. Dit was mij helaas niet van tevoren verteld. Anders had ik zeker wat probiotica in huis gehaald.
Anesthesist
Hierna kreeg ik een bezoekje van de anesthesist, ze vroeg me of ik nog zorgen of vragen had. Hetgeen waar ik me nu toch wel een beetje druk om maakte was of ik niet tussentijds wakker zou worden. Ze verzekerde me dat ze dit op de monitor zouden zien en voordat ik wakker zou kunnen worden ze de narcose al zou aanpassen. Dus er was niets om me druk over te maken tijdens de borstverkleining. Pfffiew!
Chirurg
Nadat de chirurg klaar was met de voorgaande borsten kwam ze naar me toe. Ze vroeg hoe het met me ging en of ik op de rand van het bed wilde gaan zitten, recht vooruit kijkend. Vervolgens ging ze met een marker in de weer. Wat lijnen en cirkels kwamen er op mijn borsten te staan. Ik kon er niets van maken, maar gelukkig hoefde ik dat ook niet. 😉
Operatiezaal
Kort hierna werd ik door de zuster gehaald en samen liepen we naar de operatiezaal. De plek waar mijn borstverkleining zou plaatsvinden zag er precies zo uit als ik op tv in series gezien had. Ik mocht de operatiejas uitdoen en op de metalen tafel gaan liggen. Ondertussen werd er door het personeel een praatje aangeknoopt en stelde ze me gerust. Ik mocht mijn armen in een hoek van 90 graden neerleggen en mijn polsen werden vastgemaakt aan de tafel (ik voelde me net Jezus aan het kruis). De naald met de narcose ging erin en de narcose werd erin gespoten, dit was wel aardig pijnlijk. Hierna vroeg ik me af of het wel zou werken en ik niet gewoon wakker zou blijven. “Ik voelde me wel slaperig, maar ik denk niet dat ik in sl….”
….Het volgende moment werd ik wakker in de uitslaapzaal.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.
Nederlands 
English