Een dagje op de boerderij meelopen
Om 06:15 in de ochtend gaat de wekker, tijd om uit bed te gaan. Vandaag ga ik een dag meelopen bij Marcel en Esther Quartel op hun boerderij Weiderund. Ik kleed me aan, ga naar beneden en knuffel nog wat met Boomer (mijn hond). Deze is nerveus rond aan het lopen. Dat is hij altijd wanneer we iets doen wat geen routine is. De avond daarvoor heb ik alles al klaargezet om mee te nemen naar de boerderij, dus ik ben snel het huis uit. Snel stap ik in de auto en rijd naar Weiderund toe. Ik ben erg benieuwd, want los van wat ik online heb gezien en gelezen heb ik geen idee wat me te wachten staat. Mijn vlees koop ik al een tijd bij Weiderund en zodoende ken ik Esther wel die de winkel beheert. Marcel heb ik wel voorbij zien komen wanneer hij druk in de weer was op de boerderij, maar daar bleef het ook bij.
Kijkje in de stallen
Om 5 voor 7 kom ik aan op de boerderij en ik verwissel mijn schoenen voor een paar laarzen. Hierna loop ik naar de schuur. Meteen hebben de koeien door dat er een vreemd iemand in de schuur is en kijken ze allemaal mijn richting op. Doordat de dames me allemaal aanstaren, waan ik me even op de rode loper. Marcel is bezig een aantal koeien één voor één met een rijdende melkmachine te melken. De kalveren van deze koeien zijn al wat ouder en staan niet meer bij hun moeder, maar bij elkaar in de stal. Wanneer Marcel aan komt lopen met de melk staan ze al te dringen en binnen no time hebben de kalveren de melk verorberd. Daarna zie je de kalfjes de melk van elkaars snuit zuigen en likken (ja de ene kalf steek de gehele snuit van de ander kalf in haar bek). De oude voer resten van de vorige dag wordt uit de voederbakken van de koeien gehaald en de koeien krijgen mais die Marcel zelf heeft verbouwd op zijn land. Wanneer de koeien te veel gras eten, dan is dat te zien en te ruiken aan de ontlasting. Dus geeft Marcel er de voorkeur aan die koeien een rantsoen van gras, mais en een klein beetje krachtvoer te geven. Dit alles GMO vrij overigens. Nadat de koeien hun voer hebben gehad is het tijd om een verse laag stro in de stal te strooien. De kalfjes zijn helemaal verrukt en stuiteren blij heen en weer, zodat het stro ook mooi verspreid wordt.
Ketende stieren
Hierna is het tijd om naar de andere stal toe te gaan. Deze staat dichter op één van de weides waar al wat koeien staan te grazen. Ik loop erheen en maak het hek alvast open voor Marcel. Wederom hebben de koeien en stieren meteen door dat er een vreemde aankomt. In deze stal staan koeien die naar de slacht toe gaan, deze koeien zijn rond de 6 jaar. Dit is de leeftijd dat bij Weiderund de koeien meestal naar de slacht gaan. Een koe al slachten rond 2 jaar vinden ze veel te jong dus dat doen ze niet, en kalfjes laten ze al helemaal niet slachten. Ook de stieren mogen opgroeien en zullen pas wanneer ze volwassen zijn geslacht worden. Je kunt dus zomaar stier eten wanneer je wat vlees bij ze haalt. Stierenvlees is iets stugger, dus laten ze het vlees langer rijpen voordat het in de verkoop gaat. Dit om het vlees malser te maken. Rick en ik halen al 1,5 jaar vlees hier en we hebben nooit een groot verschil geproefd.
Koeien en kalfjes
Naast de koeien die naar de slacht toe gaan staan de koeien die net gekalfd hebben, samen met hun kalveren. Marcel vertelt me dat wanneer een koe net gekalfd heeft hij ze bewust ze eerst een tijdje samen in een ander gedeelte van de stal bij elkaar laat staan. Vervolgens worden ze met andere koeien die gekalfd hebben bij elkaar in de stal gezet. Ook in deze stal moet er nieuw stro gestrooid worden. Marcel vertelt me dat er een mooi plekje is om dit te zien. Achter in de stal ligt er stro gestapeld waar we opklimmen. Vanuit daar heb ik inderdaad een mooi uitzicht. Aan het uiteinde van de stal staan de stieren. De stieren zijn een stuk nieuwsgieriger dan de koeien. Waar de koeien een paar passen achteruit doen wanneer ik eraan kom, komen de stieren dichterbij. Deze behouden houding vergeten de koeien echter wel wanneer het eten eraan komt. Wanneer Marcel stro strooit bij de stieren zijn er stieren die er meteen op afkomen, maar er zijn ook stieren die rustig blijven liggen terwijl het stro op hun neerdwarrelt. Stieren zijn zeer nieuwsgierig en speels. Dat is fijn voor Marcel, want zodoende verspreiden de stieren het stro maar al te graag.
Ontbijten op de boerderij
De dochter van Esther en Marcel, Eline, komt ook even een kijkje nemen en niet veel later komt ook Esther aanlopen met de honden. Twee van de honden blaffen eerst heel waaks naar me. Dit is al snel voorbij en wanneer ze zien wat ik voor eten bij me heb, ben ik ineens een goede vriendin. Er loopt ook een puppy bij die vooral heel erg geïnteresseerd dingen van de grond af aan het eten is. We gaan met z’n allen naar binnen om wat te drinken en te eten. Het is nu even wat rustiger op de boerderij en we hebben de tijd om wat te kletsen. Over hoe lastig het nu is om te boeren. En de keuze die ze vrij snel samen gemaakt hebben om het bedrijf klein te houden. Dit om oog op de dieren niet te verliezen. En het is aan de koeien te zien dat er van ze gehouden wordt en goed voor hen gezorgd wordt. Het is voor Marcel belangrijk meteen te zien of er iets scheelt aan een koe. Ook wanneer een koe moet kalven is de betrokkenheid enorm. Wanneer Marcel vermoedt dat een koe op het punt staat te bevallen gaat hij ’s nachts kijken of het al zo ver is. Een boerderij runnen voelt dan voor mij ook meer aan als een roeping dan een baan, want met alle nieuwe regels die bedacht worden in Brussel is het niet eens meer bij te houden waar er nu weer allemaal aan moeten worden voldaan. Daarom hebben ze iemand speciaal in de arm genomen die dit voor hen bijhoudt.
Wegstormende koeien
Na het ontbijt gaan we naar een veld waar de palen van de omheining vervangen moeten worden. Gelukkig zit het weer enorm mee. Het is zonnig en een lekkere temperatuur en dus geen straf om buiten te werken. Hierna gaan we naar een veld toe wat een stuk verder van de boerderij afligt. Hierop staan ook al wat koeien te grazen. Wanneer ze Marcel zien aankomen snellen ze al toe. Marcel controleert de drinkvoorzieningen (het water wat de koeien drinken komt uit de sloot) in de drinkbakken en geeft de dames wat aandacht. Ook op een ander veld waar we naartoe gaan komen de koeien van ver naar Marcel aangesneld. Dit vind ik zo’n leuk gezicht dat ik een video opname wil maken, maar wanneer ik een stuk naar voren loop draaien de koeien zich om en stormen weg. Dit gaat zo abrupt dat Marcel bijna omver gestoten wordt. Het is dus wat veiliger wanneer ik op een afstand blijf staan. Na de eerste schrik komen ze al snel weer teruglopen, hetzij wat behoudender.
Boerderij en Landverzorging
Zoals gezegd verbouwt Marcel zelf op de boerderij mais om aan de koeien bij te voeren en we gaan even op dat veld kijken hoe het staat met het kiemen van de zaden. Helaas zit er nog niet echt schot in. Naast het veld met mais is er ook een veld met bieten. Het verbouwen van gewassen vindt Marcel een sport en in deze spannende periode gaat hij ook geregeld kijken hoe het ermee voor staat. Het veld waar nu de bieten verbouwd worden stonden vorig jaar nog de koeien te grazen. Nu is het veld waar vorig jaar bietjes verbouwd werden grasland en klaar om gegeten en bemest te worden door de koeien. Het is een mooie dans die Marcel jaarlijks uitvoert met het land en bodemleven. Een begrip en respect voor het land. Heel anders ziet het aangrenzende stuk van zijn land eruit. Land wat door het Hoeksche Waard landschap “teruggegeven” is aan de natuur. Het is er een dorre bedoening. Je kunt duidelijk zien dat boeren beter kunnen zorgen voor hun land dan een organisatie die zegt dat ze de natuur willen beschermen. In mijn ogen zeggen daden meer dan woorden. En je kunt bij Weiderund aan alles zien dat er goed voor gezorgd wordt. Er straalt een liefde vanaf, voor dier, mens, milieu, en natuur. Marcel en Esther hebben plezier in hun werk. Ze vertellen ook dat wanneer ze dit plezier niet meer zouden hebben ze er ook meteen mee op zouden houden. Wanneer het mooi weer is dan pakken ze ook wel eens de stoelen en gaan dan op hun erf zitten zodat ze naar de koeien kunnen kijken. Daar genieten ze na al die jaren nog steeds enorm van.
In het zonnetje
Nadat we bij de gewassen gekeken hebben gaan we lunchen. Het is heerlijk weer, dus gaan we lekker in de tuin zitten. Dit is goed vertoeven, op deze manier op de boerderij werken is genieten. Ik zou bijna vergeten dat dit in Nederland niet vaak het geval is. Tijdens het eten kletsen we gezellig verder. Esther vertelt over hoe Marcel en zij elkaar ontmoet hebben en hoe goed ze elkaar aanvullen. Marcel is graag op het land bezig, de dieren verzorgen, gewassen verbouwen etc. Esther blijft liever nog even liggen wanneer Marcel eruit gaat om de dieren te verzorgen. Zij gaat veel liever aan de slag met de zakelijke en administratieve kant en staat op vrijdag en zaterdag in de winkel. Esther is dan ook, doordat ze in de winkel staat, het gezicht van Weiderund. Het is zelfs zo dat sommige mensen denken dat Esther de boerin is. Rond half 2 zijn er wat dingen die op de boerderij nog moeten gebeuren, waarbij het niet handig is wanneer ik mee ga. Ik besluit daarom naar huis te gaan. Het was een fijne en gezellige dag en ik heb veel geleerd.
Conclusie
Ik ben er nu meer van overtuigd dan ooit tevoren dat we boeren zoals Marcel en Esther moeten koesteren. Ze weten hoe ze in harmonie met hun land om moeten gaan om het vruchtbaar te houden. De overvloed aan regelgeving en controle vanuit de overheid maken het verstikkend voor boeren. Hierbij durf ik te beweren dat veel niet bedacht wordt voor mens, dier, en/of klimaat, maar andere agenda’s dienen. Boeren zorgen al heel lang voor hun land en hebben er oog voor. Wanneer we willen dat onze boeren blijven bestaan, moeten we direct bij de boer onze spullen kopen. Zonder ons geen boeren en zonder boeren geen eten. Koop je vlees direct bij je boer, dan weet je ook waar je eten vandaan komt én betaal je er een eerlijke prijs voor.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.