Een hond Adopteren: Hoe ¥ung ₿oomer in ons leven kwam
Lang geleden heb ik besloten dat als ik een hond zou nemen ik hem zou adopteren uit een Asiel. Het leek me aannemelijk dat er ooit wel een hond zou komen. Al sinds ik me kan herinneren zijn honden een onderdeel van mijn leven. Mijn ouders hadden al een hond in huis voordat ik geboren werd, dus mijn hele jeugd heb ik een hond in de omgeving gehad. Nadat ik uit huis ging vond ik, doordat ik op twee hoog ging wonen, het niet zo’n goed idee om een hond te hebben. Wel paste ik af en toe op Yappo, de hond van mijn vader, wanneer deze op vakantie ging. Rick had niet zoveel met huisdieren, maar vond het toch wel erg leuk om op Yappo te passen.
Wel of niet adopteren
Over de jaren heen heb ik wel het idee gehad om een hond in huis te nemen, maar er was altijd wel een reden om het niet te doen. De grootste reden was dat ik niet wilde dat hij 8 uur per dag 3 dagen in de week alleen thuis zou zijn, dus besloten we steeds om geen hond te nemen.
Jezelf pijnigen
Al die hondloze jaren was ik wel goed in mezelf pijnigen met het kijken op pagina’s zoals ik zoek een baas. Er stond zoveel leuke honden op om te adopteren, maar helaas kon ik ze niet het juiste huis bieden. Dit veranderde afgelopen november. We besloten toch na lang wikken en wegen om voor een hond te gaan kijken. We waren vaker thuis en het leek erop dat dit permanent zou zijn. En mocht dit in de toekomst veranderen, dan kijken we hoe dit op te lossen is.
Taco
Op 14 november zag ik Taco voorbijkomen. Een jonge hond van 1 jaar en 4 maanden. Deels Mechelse Herder en nog iets niet herleidbaars. Van origine kwam hij uit Bulgarije waaruit hij door een hondenorganisatie naar Nederland is gehaald. Eenmaal in Nederland werd Taco geadopteerd door een gezin waar hij vier maanden is geweest. Hij was echter te veel voor dit gezin en werd naar het asiel gebracht. Na het lezen van zijn verhaal en het zien van zijn schattige koppie overwogen we hem te adopteren. Daarom heb ik meteen contact opgenomen met het asiel. Dit was De Dierenstee in Numansdorp.
Adoptie procedure
Er was een strikte plaatsingsprocedure, en om te beginnen moest ik een formulier invullen om te kijken of het wellicht een match was. Binnen een uur had ik deze ingevuld en retour gestuurd. Nog dezelfde dag werd ik opgebeld dat we langs konden komen voor een kennismaking. We besloten meteen de volgende dag langs te gaan, want we waren allebei toch wel enthousiast.
Eerste Kennismaking
De volgende dag was het dus tijd voor de kennismaking. Er werd ons voordat ze de hond haalden gevraagd of we hem volledig wilden negeren. Een medewerker uit het asiel vertelde ons over Taco. Dit was de onverbloemde versie. Hierdoor kregen we een zo eerlijk mogelijk beeld van de hond. Erg fijn, je wordt hierbij goed voorbereid waar je aan begint en zo hebben zij een betere kans om een goede match te vinden. Aan het einde van het gesprek mochten we hem even aaien en vroegen ze ons binnenkort te laten weten of we een vervolgafspraak wilde maken.
Vervolgafspraak
Tijdens het kennismakingsgesprek hadden we veel gehoord over wat hem een lastige hond maakte. Hij viel uit naar andere honden, kon niet goed alleen blijven, was allergisch voor gluten, lam en vis, trok aan de lijn, beet, sprong tegen je op, et cetera. Daartegenover stond dat het een lieve, aanhankelijke hond was, maar het was nou eenmaal een hond met een gebruiksaanwijzing. We wilden graag toch zien hoe hij zich naar ons toe zou opstellen. Al snel kwamen we overeen in de auto dat we hem nog een keer wilde zien. Want echt een gevoel erbij hadden we nog niet. Direct nadat we thuis waren gekomen belde ik opnieuw op om een nieuwe afspraak te maken. We konden de volgende dag al terecht.
Tijd nodig
De volgende dag reden we weer naar Numansdorp. We gingen meteen een stukje met hem wandelen op het terrein. Dit keer werden we ook een tijdje in de kantine met hem alleen gelaten. Taco was een hele aanhankelijke hond met een lief uiterlijk, dus we hadden allebei meteen wel een sterke neiging tot adoptie. Het was vrijdag en we besloten na het weekend nog een afspraak te maken, dan konden we in het weekend er ook nog eens goed over nadenken.
Adopteren of niet adopteren?
In het weekend had ik al een foto van hun website geplukt en dat als achtergrond afbeelding op mijn computer gezet, dus je kunt wel zeggen dat ik al om was. Na het weekend gingen we nog een keer langs en gingen we ook een stukje met hem van het terrein af om te wandelen. Er was ons al verteld dat hij uitviel naar honden, en dit gebeurde ook toen we aan het wandelen waren. Dit schrok ons niet af en aan het einde van het bezoek besloten we hem te adopteren.
Spullen aanschaffen
We hadden alleen nog niets in huis, dus we moesten we voor de adoptie nog wat spullen voor hem in huis halen. We spraken af dat we hem op vrijdag zouden komen halen. Taco had al een kussen, die hij vanuit zijn vorige huis meegekregen had, dus die hoefde we niet aan te schaffen. Nadat we op donderdag veel van de benodigdheden in huis hadden gehaald kon Taco gehaald worden. Op vrijdag was het zover. We reden voor de laatste keer naar het asiel zonder taco achterin. Het asiel had aangeboden te helpen met Taco’s uitvalgedrag en we zouden dus nog een afspraak maken om hiermee te oefenen.
Mee naar huis
Nadat we het administratieve deel hadden gehad, kwam iedereen afscheid van hem nemen. Hij vond het allemaal heel spannend en ik heb bij hem op de achterbank gezeten om hem wat te kalmeren. Eenmaal thuis hebben we hem aan de riem het hele huis laten verkennen. Nadat hij uitgesnuffeld was ging hij lekker in zijn mand liggen, het was immers een heel spannende dag geweest. De eerste nacht hebben we hem nog bij ons op de slaapkamer laten slapen. Vanaf de tweede nacht hebben we hem beneden gelaten. Dit ging allemaal goed, de meubels bleven gelukkig intact.
Conclusie
Het is nu bijna drie maanden geleden dat we hem geadopteerd hebben. Hij heet nu geen Taco meer, maar ¥ung ₿oomer, roepnaam ₿oomer (fonetisch dus “boemer”). Het is een eigenwijze donder en we hebben nog veel werk te verzetten. Veel oud geleerd gedrag moet afgeleerd worden en dit is een hele uitdaging. De afgelopen weken heen hebben we veel vooruitgang geboekt, maar hij kan soms heel onverwachts reageren. Deze periode zal ik ook nog in een blogpost beschrijven. Over het asiel heb ik niets dan lof. Echt fijne behulpzame en betrokken medewerkers. Het hele adoptieproces zit ook goed in elkaar. Ik zou iedereen die eraan zit te denken om een huisdier te nemen daarom aanraden om hier eens een kijkje te nemen.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.