(Emotioneel) Herstellen na een borstoperatie
In de eerste week dat ik aan het herstellen was van mijn borstverkleining waren er veel aanpassingen voor mij die ik moest maken. Ook viel het me emotioneel aardig tegen. Deze blog zal gaan over de weken na de operatie tot aan de eindcontrole.
A
Menstruatie
Ja ik was een geluksvogel, want iets meer dan een week na mijn operatie werd ik ongesteld (lucky me!). En niet zomaar een ongesteldheid, nee dit was een heuse terrorversie met alles erop en eraan. Pijn, emotioneel etc. Zoals je misschien wel weet heb ik al jaren last van een pijnlijke menstruatie. Doordat ik in november mijn dieet heb aangepast was ik eindelijk een keer sinds jaren nagenoeg pijnloos ongesteld. Ook emotioneel ging het echt een stuk beter met me. Wanneer ik een aantal maanden pijnvrij ongesteld ben zal ik hier een blogpost aan wijden. Helaas voelde het aan dat ik weer terug bij af was na mijn operatie.
A
Pijnstilling
Het was zo pijnlijk dat ik 2 dagen achter elkaar de maximale dosering Ibuprofen moest slikken van 400mg. Hierdoor voelde ik me radeloos, want ik was bang dat het wederom elke keer als ik ongesteld zou worden het zou uitdraaien op flinke pijn. Gelukkig hoorde ik van iemand die deze operatie ook had gehad, dat haar arts had gezegd dat de menstruatie heel pijnlijk kon zijn na zo’n soort operatie. Alles staat in verbinding met elkaar, en je lichaam is toch wel aardig van slag na zo’n operatie. Door het gieren van de hormonen was ik waarschijnlijk ook zo emotioneel uit balans.
A
Oude klachten
Net als de pijnlijke menstruatie kwamen ook andere oude klachten ineens weer terug in de weken van mijn herstel. Al sinds mijn pubertijd heb ik rode bultjes op mijn bovenarm, deze waren een aantal maanden voor mijn operatie weg gegaan. Helaas waren deze ineens weer terug. De pijn in mijn pols, die tijdens het verlengde vasten weg was gegaan was er ook ineens weer.
A
Labiel
Een gevolg van een ander dieet volgen was ook dat ik voor het eerst sinds jaren emotioneel zeer stabiel was. Helaas was mijn pas gevonden emotionele balans ook ineens weg. Dit was ook beangstigend, want nu ik wist hoe het aanvoelde om emotioneel stabiel te zijn was het een harde klap om me weer uit balans te voelen. Ook had ik te veel tijd om na te gaan denken, waar ik onbedoeld gretig gebruik van maakte. Dit waren uiteraard geen blije, lichte gedachtes…
AA
Bliksem
Iets wat ik nog nooit had ervaren, maar wat ik ook voelde tijdens mijn herstel, was pijn in mijn borsten. En dan heb ik het niet over het brandende en trekkende gevoel van herstel. Nee het was een gevoel wat ik alleen maar kan omschrijven als een gevoel alsof het bliksemt in je borsten. Een soort stroomstootjes die ineens optreden wanneer je het niet verwacht. En zo snel als het op komt zetten is het ook weer weg.
A
Conditie
Na 2 weken kwam ik er ook achter hoe snel je conditie achteruit gaat. Mijn conditie was namelijk totaal weg. Ook merkte ik dat ik aan het verslappen was, de spiermassa nam af. Ik had als ik iets meer liep dan zomaar een rondje in de wijk de volgende dag gigantisch veel spierpijn. Alsof ik hard had staan trainen op de sportschool. Een tripje naar de meubelboulevard bijvoorbeeld was echt slopend – ja, uit verveling ga je de gekste dingen doen.
A
Tweede Nacontrole
Na de tweede week had ik weer een nacontrole in de kliniek. Ik liep op schema, want ik kon al zelf mijn jas uittrekken (jeej). Nu werden de hechtingsknoopjes verwijderd, wat aardig pijnlijk was. Gelukkig waren de hechtingen oplosbaar, dus hoefde deze niet verwijderd te worden. Van de knoopjes zou ik uiteindelijk last krijgen en daarom werden die wel verwijderd. Helaas schoot één knoopje naar binnen toe en die heeft ze toen maar laten zitten. Hierna had ik aardig was napijn, gelukkig hield dat maar een dag aan.
A
Asymmetrie
Na deze controle was het nog 3 weken wachten tot de eindcontrole bij de arts. Het viel me op naarmate de derde week vorderde dat één van mijn borsten een stuk groter was dan de ander. Het verschil werd steeds groter en aan het einde van de week heb ik toch maar gebeld met de kliniek. Na wat vragen van hun kant werd er gevraagd of ik ze een foto per mail kon sturen. Ik had mezelf door de zorgen emotioneel uitgeput en ben een tijdje op bed gaan liggen. Nadat de arts ernaar gekeken had werd ik terug gebeld en vertelde ze me dat het te vroeg was om wat te zeggen. Wanneer de borst pijnlijk aanvoelde moest ik opnieuw contact opnemen.
A
Einde in zicht
De weken naar de eindcontrole toe waren allemaal hetzelfde, emotioneel was het zwaar en ik was snel vermoeid. Ook liep ik aardig tegen de muren op en had ik het idee dat er geen einde aan zou komen. Gelukkig kwam uiteindelijk toch het einde in zicht en was daar toch ineens de dag dat ik de eindcontrole had.
Ben je wel eens geopereerd? En hoe heb jij het herstel ervaren?
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.