Herstel na de Borstoperatie (week 1)
Het herstel na mijn borstoperatie is mij zwaarder gevallen dan dat ik had verwacht. Mentaal viel het me vooral aardig tegen. Misschien ook omdat ik er niet bij had stil gestaan hoeveel het met me zou doen. Je bereidt je voor op het lichamelijke aspect en vergeet de mentale consequenties.
A
D
e eerste nacht
De nacht na de operatie sliep ik gelukkig vrij goed. Als tip had ik van iemand gehoord dat het tijdens het herstel handig was om met een voedingskussen te slapen. Gelukkig kon ik deze lenen en hoefde ik deze niet aan te schaffen. Het voedingskussen lag als een omgekeerde U voor mijn (verhoogde)kussen. Ik lag in de bocht van het rookworstvormige kussen, met de uiteindes om me heen. Alsof ik werd geknuffeld door het voedingskussen. Dit zorgde ervoor dat ik echt op mijn rug bleef liggen terwijl ik aan het slapen was. Deze constructie zou de komende 6 weken mijn slaappositie worden. Uiteraard had ik mijn sport-bh aan, want die mocht de komende weken tijdens mijn herstel niet uit. Al met al niet de meest comfortabele combinatie.
A
Medicatie
Vlak voor de operatie had Rick nog even snel voor mij de medicatie gehaald die ik in de dagen na de operatie moest innemen. Na mijn ontslag uit de kliniek had ik niets meer ingenomen en ik was de eerste nacht goed doorgekomen. Ik besloot dus helemaal niets in te nemen. Als dit de pijn was lukte dit me wel zonder medicijnen. Dus die medicatie hadden we voor niets gehaald.
Rugpijn
Zoals gezegd had ik niet veel pijn van mijn operatie. Eigenlijk was het enige 
wat ik tijdens mijn herstel daar voelde een brandend en trekkend gevoel. Wat wel zeer deed was waar het infuus had gezeten. Elke keer als ik opstond leek het alsof er opnieuw narcose ingespoten werd. Ik had daar ook een grote blauwe plek. Daarbij had ik veel rugpijn van het zitten op de bank en liggen in bed. De dagen kropen voorbij. Het is even leuk om series en films te kijken, maar verplicht kijken is toch wel iets anders. Het is echt frustrerend erachter te komen hoe weinig je kan. Ik wist het van ter voren, maar het ervaren is toch wel iets anders. Rick moest me met bijna alles helpen. Hij heeft die eerste week dan ook heel de dag naast mij op de bank doorgebracht. Stiekem wel heel gezellig natuurlijk.
Wandelen
Om de pijn tijdens mijn herstel in mijn rug tijdelijk te verlichten zorgde ik ervoor dat ik elke dag even naar buiten ging met Rick. De eerste dag kon ik maar een klein rondje lopen, maar naar mate de dagen verstreken kon ik wat verder lopen. Al was ik soms wat te ambitieus en moest ik daarna op bed gaan liggen om bij te komen.
Eerste Controle
Ik keek echt uit naar de controle, dit brak de sleur van series en films kijken. Het was ook fijn om langer dan een half uur het huis uit te zijn. De eerste twee check ups waren niet helemaal in Amsterdam, maar in Rotterdam. Erg fijn, want het waren drie checks na de operatie. Het tijdstip van de controle was net buiten de files om, maar helaas kwamen we alsnog in een aardige file terecht. Gelukkig gaan we altijd bij tijds weg en waren we alsnog op tijd bij de kliniek. Hier was ik eigenlijk al snel aan de beurt, en deed ik voor het eerst mijn sport-bh uit. Het verband en de pleisters werden er van af gehaald, wat al met al niet prettig aanvoelde. Degene die me hielp vertelde me dat mijn wonden goed aan het genezen waren, maar dat ik wel een allergische reactie had gehad op de pleisters. Op sommige plekken was mijn huid aardig geïrriteerd. Ze vroeg of ik de borsten wilde zien voordat ze er nieuwe pleisters over deed.
Knutselproject
Dat wilde ik wel, maar dat was een vergissing. Wat ik in de spiegel zag was niet best. Ik vond het net een of ander knutselprojectje van een kleuter. Een ook nog eens eentje waar die naar het einde toe geen zin meer in had. Mijn tepels zagen er namelijk afgeraffeld uit, alsof ze erop gesmeten waren om snel klaar te zijn. Wat een rotzooi…zou dit nog goed komen? Ik werd ervan verzekerd dat dit zeker wel goed ging komen.
Vermoeid
Na deze onthulling werden er nieuwe pleisters op de hechtingen geplakt en ik kon naar huis toe. Voor mijn controle had ik nog het idee dat ik daarna misschien wel even de stad in kon. Helaas bleek alles te vermoeiend en gingen we direct na de controle naar huis.
Conclusie
Week 1 was heel vermoeiend en stelde mijn geduld wel op de proef. Ik kan echt heel slecht stil zitten en was ook aardig gefrustreerd met dat ik echt helemaal niets kon. Wel was ik blij dat ik deze tijd zonder medicatie door kon komen. Ik had al genoeg last van alle medicatie die er op mijn operatie ingespoten waren, dus zat niet op meer te wachten. Het was een vermoeiende week en ik kon niet wachten tot ik het achter de rug had….
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.