Intermittent Fasting (IF) in vogelvlucht.
Het begin
Laat het duidelijk zijn ik heb voor mezelf onderzoek heb gedaan voordat ik er aan begon, en ik raad ook iedereen aan hetzelfde te doen. Niet zomaar iets doen omdat iemand (op internet) zegt dat het werkt, maar ga zelf op onderzoek uit!
Van start
Eenmaal besloten Intermittent Fasting te doen nam ik me voor om dit een maand te proberen om te kijken of dit bij me past. Het grootste tijdsraam om te eten is 8 uur. Dan doe je 16:8. Maar ik besloot dat dit voor mij niet echt een uitdaging was. Ik was al geen fan van ontbijten en ik besloot voor 18:6 (18 uur vasten en 6 uur eten) te gaan. Vroeger ontbeet ik liever niet, maar werkte wat naar binnen omdat mijn moeder zei dat het slecht was om niet te ontbijten. Nu wist ik door onderzoek dat deze aanname niet waar is, dus hoefde ik niet langer mezelf te dwingen om te ontbijten
Maar wie weet verandert dat nog, want IF is flexibel en iets wat je elk gewenst moment kunt aanpassen.
Waar ik tegenaan liep
Van nature ben ik heel strikt. Dus ik moest echt leren om wat soepeler te worden en me niet continu zo strikt te houden aan het tijdsraam. Het mocht ook wat langer of wat korter zijn. Ook heb 
ik lange tijd problemen gehad met betrekking tot eten. Eten was een lange tijd mijn vijand. Mijn vader worstelt al zo lang ik me kan herinneren met zijn gewicht en er is in mijn jeugd herhaaldelijk door mijn moeder tegen me gezegd dat ik te dik was. Dit heeft een complexe relatie opgeleverd met eten. Hierdoor heb ik ook een stem in mijn hoofd gekregen die deze mantra lange tijd over heeft genomen. Mijn zelfbeeld is heel laag geweest en ik heb mijn lichaam aardig misbruikt in mijn tiener- en twintigerjaren. Gelukkig veranderde mijn kijk op eten door mijn vriend Rick. Hij heeft me geleerd van eten te houden en het niet langer als een vijand te zien. Ook ben ik me zelf gaan verdiepen in voeding en er is bij mij een knop omgegaan met betrekking tot voeding. Ik wil graag iets wat mijn lichaam voedt, mijn smaakpapillen plezier geeft en me blij maakt. Nu heb ik het geluk dat Rick heerlijk kan koken, dus thuis eten is altijd een feestje. Met het emotionele deel heeft Rick me ook geholpen, maar het grootste gedeelte was iets waar ik zelf heel hard aan heb gewerkt. Ik bagatelliseer altijd alles en onthoud de fijne en leuke dingen. Dat is prima, behalve als je het vervelende wegstopt en daar laat etteren. Ik merkte tijdens het vasten dat ik heel radicaal werd en het werd moeilijker om te eten dan om te vasten. Ik merkte dat ik de verkeerde kant op ging en dat als ik niet oppaste dit om zou slaan in een eetstoornis. Toen ik dit doorhad ging ik op mezelf letten en vroeg mijn vriend dit ook te doen. Hierdoor is het niet omgeslagen in een stoornis, maar is het wel iets waar op gelet moet worden. Hierom wilde ik het in mijn blog verwerken, want hier is niet veel over te vinden.
Nu
Ik ben nu 10 maanden bezig met Intermittent Fasting en ik kan nu wel zeggen dat dit me heel goed bevalt. Ik ben wel tegen wat dingen aangelopen, maar dat heeft me juist geholpen. Ik ben minder star en wat flexibeler geworden en wanneer ik eet zorg ik ervoor dat ik er een feestje van maak! Ik ben van plan om dit mijn leven lang te doen, want het past bij mij. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog heel de dag door zou willen eten.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.