Niet in de Stemming om te Stemmen
“Als je niet stemt moet je ook je bek houden!”
Deze kreet hoor je nog wel eens als het weer zo ver is en we vakjes rood mogen kleuren. Best gênant dat ik ooit zelf in die trant dacht. Het is namelijk nogal ongenuanceerd en simplistisch gedacht. Het zou op zich kloppen als het systeem waarin je leeft inderdaad eerlijk en rechtvaardig zou zijn. Oftewel zou werken. Dan zou stemmen inderdaad iets constructiefs bijdragen aan eventuele koerswijzigingen in de politiek.
Mensen zeggen ook dat je met niet stemmen de ondergang van de democratie veroorzaakt. Dit argument geldt echter alleen als je gelooft dat je daadwerkelijk in een democratie leeft. Als je dus overtuigd bent dat je in een plutocratie leeft, of wellicht beter gezegd een kleptocratie, wordt het ineens een heel ander verhaal.
Na jarenlang braaf te hebben gestemd ben ik tot een punt gekomen dat mijn vertrouwen in dit (politieke) systeem zo laag is – niet bestaand – dat ik om die reden het stemmen nader ben gaan bekijken.
De Macht
Achteraf gezien ben ik behoorlijk laat met de conclusie dat dit systeem dusdanig slecht functioneert dat stemmen zinloos is. Meer dan zinloos zelfs, waarover later meer. Wat ik bedoel is dat het systeem al veel langer gecorrumpeerd is. Dat is natuurlijk al decennia eerder begonnen dan de eerste dag dat ik mocht stemmen. De macht ligt al heel lang niet meer in Den Haag, en die politieke macht daar verkleint met de dag.
De invloed van de Europese Unie is dusdanig groot dat maar een klein deel van de besluitvorming in Den Haag plaatsvindt. Bovendien is ook de EU op hun beurt een stuk gereedschap om plannen op een nog hoger niveau te implementeren. Je stemt dus op nationaal niveau, terwijl het beleid grotendeels op globaal niveau al lang en breed is bepaald. Overigens niet gisteren, maar al vele decennia geleden, veelal door mensen die niet eens meer leven.
Referendum
Mensen zien die afbraak van nationale besluitvorming al jaren, of eigenlijk al decennia. Bij ieder referendum rondom EU gerelateerde zaken lieten mensen niet voor niets een sterk anti-EU geluid horen. Het is dus maar goed dat deze mogelijkheid tot stemmingmakerij is gesmoord. Zo kun je volhouden dat iedereen pro-EU is, als je zorgt dat al die haters niet meer kunnen stemmen tegen nog meer EU bemoeienis. Zelfs het raadgevend referendum, lees: lul maar een eind weg, we doen toch wat we zelf willen. Tenslotte werd namelijk iedere uitslag netjes terzijde geschoven en weggewuifd als het gevolg van ‘domme rechtse xenofobe stemmers die geen verstand van zaken hebben’. Zowel door politici, als door een deel van de bevolking.
Als het onderwerp of de uitkomst van een referendum niet in de ideologie past wordt het middel meteen vernietigd blijkbaar. Want ja, “het kost zoveel geld”. Een non-reden die in het licht van allerlei andere zinloze(re) of zelfs destructieve miljardenuitgaven compleet ridicuul is. Het is simpelweg de publieke opinie zoveel mogelijk smoren. De enige reden dat stemmen voor de Tweede Kamer en gemeenteraad nog niet is afgeschaft is om de iele illusie van een democratie in stand te houden.
Centralisatie
Binnen Nederland zie je de centralisering ongelukkige vormen aannemen. Gemeentes die worden samengevoegd is een mooi voorbeeld. Dat gaat in een tempo waarbij je jezelf kunt afvragen wat het einddoel is. Nederland één grote gemeente in 2030 met een gemeentehuis in Amsterdam? Of misschien virtueel, want je leeft toch in permanente lockdown in je 15 minute city. Een misschien wel groter gevaar ligt in de Europese centralisatie van macht en beleidsplanning. Maar vervolgens is er nog een stap qua centralisering. Want naast het centraliseren van de politieke macht op Europees niveau zien we steeds duidelijker dat er daarboven een laag zit die plannen maakt.
Instituties die geheel buiten je macht als ‘stemmende burger’ liggen Buiten je kennis zelfs, en die sterk verweven zijn met het bedrijfsleven. En dan niet Bertruda’s Brei Bedrijfje op de hoek maar de grote spelers op multinationaal niveau. Denk aan ogenschijnlijk neutrale organisaties zoals de VN, WHO, of het al minder neutraler ogende WEF. Maar ook kleinere clubjes zoals de Club of Rome of The Good Club (nee deze naam is geen grap). Verder zijn er nog allerlei gelieerde private ondernemingen in de vorm van ‘foundations’. Oftewel belastingontduikers die met grof geld de wereld willen (be)sturen en nog meer winsten maken onder
de valse vlag van filantropie – oftewel filantrokapitalisme.
Implementatie In Iedere Natie
Het is vervolgens aan de EU om allerlei plannen binnen Europa te implementeren. En aan Den Haag om dat op nationaal niveau te doen. Vervolgens wordt er met slimme marketingtrucjes gedaan alsof het op gemeentelijk niveau vanuit kleine burgerinitiatieven is bedacht. Iedereen aan de zonnepanelen met bakken subsidie, je huis potdicht isoleren, allerlei soorten gelijkheid, of natuurlijk iedereen van het gas af. Zoom je echter uit zie je dat diezelfde agenda in alle landen wordt uitgerold. Overal wordt er net een andere draai aan gegeven, maar het blijft dezelfde soort substantie. Als je iets had kunnen zien afgelopen twee jaar, is het wel dat we inderdaad op globaal niveau worden aangestuurd. Het is als land meegaan of vernietigd worden.
Wereldregering
Het stichten van een wereldregering is een droom die al eeuwenlang wordt gekoesterd. Het lijkt er alleen op dat we nu dichterbij staan dan ooit, en de middelen er zijn om dit te verwezenlijken. Zoals gezegd zie je steeds meer bewijs dat er centraal wordt aangestuurd door niet gekozen mensen in schimmige organisaties (veelal opgericht om een wereldregering af te dwingen uiteindelijk).
Afgelopen twee jaar hebben we gezien hoe dit eruit kan zien. De droom om een wereldregering te stichten wordt overigens openlijk geuit. Niet alleen door de schaduwfiguren achter de schermen, maar ook door allerlei prominente figuren Zoals Ronald Reagan ooit, die het had over een buitenaardse invasie als reden om samen te gaan werken.
En nee, dit valt niet “weg te stemmen” zoals nu gepopulariseerd wordt op sociale media. Het is eerder het geval dat iedereen die de politiek in gaan vol idealen en het streven om verandering teweeg te brengen bedrogen uitkomt. Je overleeft alleen als je met de stroom meezwemt, of vrede sluit met het feit dat je niets kan veranderen – hooguit de perceptie van stemmers richting de gemeentelijke en landelijke politiek.
Ontgoocheld
Mensen smijten meteen met woorden als pessimist, maar het voelt juist heel bevrijdend om te weten dat het systeem waarin je leeft compleet corrupt is. Niet een beetje, nee in echt alle lagen en via alle bestuurskundige tentakels waarmee het de samenleving in zijn greep heeft. Overal waar je wat tegels optilt of behang lospeutert zie je de rot zitten. Het is ook helemaal niet vreemd. Zelfs volstrekt logisch. Macht corrumpeert, en trekt daarbij mensen met psychopathische trekjes aan. Logisch dus dat het op bestuursniveau wemelt van de mensen zonder enige scrupules om bepaald beleid door te drammen waarvan ze weten dat dit het volk allerminst dient.
Dat betekent uiteraard niet dat iedereen in de politiek kwaadaardig is. Veel mensen hebben namelijk het idee dat veel beleid goed is, en er zijn mensen die met de beste bedoelingen de politiek in gaan en tegen een muur aanlopen. Die zien immers al snel dat er bar weinig substantieel kan worden veranderd. Het voelt voor mij hoe dan ook onzinnig aan om vertrouwen te blijven houden in instanties die keer op keer bewijzen dat ze onbetrouwbaar zijn. De continue hoop van mensen op een redding vanuit de politiek wil ik daarom niet behouden. Dat is pas ontgoochelend!
Validatie
Dus ja, het besef dat vlak na het laatste stemcircus indaalde is dat stemmen niet meer voldoet. Daarvoor had ik al nooit de indruk dat het écht wat uithaalde. Nu bekroop me alleen het gevoel dat het zelfs botst op een ander niveau. Het gevoel dat ik ooit had is nu juist omgeslagen. Ik heb verworpen dat je pas een mening over de politieke besluitvorming mocht hebben als je stemde.
Nee, het lijkt me juist een logisch besluit wanneer je niet gaat stemmen als je sterk van mening bent dat dit systeem compleet uitgehold, een poppenkast, verrot, gecorrumpeerd is, of hoe je het ook wilt noemen. Je valideert namelijk met het stemmen dat het systeem wél werkt, de verkiezingen wél eerlijk verlopen, dat je nog steeds vertrouwen hebt in de overheid. Dat je stem echt telt. Dat je echt wat voor elkaar krijgt als je eens in de zoveel jaar een vakje rood kleurt. Je gaat mee in hun leugen, hun servielmakende systeem, en bent onderdeel van de grote betovering van het volk, of massahypnose.
Democratie
Misschien (waarschijnlijk!) is het concept democratie ook wel een onhaalbaar ideaal, een utopische poster die je over de realiteit plakt zodat mensen tevreden blijven. Niemand wil namelijk in een overduidelijk totalitair systeem leven waarin alles met harde hand top-down wordt besloten en geïmplementeerd, en waarin je als anoniem individu geen enkele invloed hebt op je omgeving.
Dat wil alleen niet zeggen dat we niet nu al lange tijd in zo’n monstrueus systeem leven. Om die reden des te prettiger om mezelf de herhalende teleurstelling te ontzeggen. Dit systeem is er niet voor mij, en daar moet ik vrede mee hebben. Maar dat houdt dus automatisch in dat ik wel lekker thuis blijf als de massa wordt opgeroepen om hun ‘democratische plicht’ te vervullen.
Conclusie
Uiteraard begrijp ik je helemaal als je dit stuk negatief vindt, en dat je graag gaat stemmen om toch het geloof in een democratie kracht bij te zetten. Het is zeker een pijnlijk proces om jezelf onder te dompelen in bepaalde informatie en te ontdekken dat er zoveel wordt gelogen en bedrogen. Het kan je zwartgallig maken, en cynisch, wat natuurlijk niemand wil. Mocht je toch de stap willen zetten, mag je altijd contact met me opnemen. Er is namelijk licht aan het einde van de tunnel. Of in de populaire termen te spreken: er is een ‘white pill’ na de ‘black pill’.
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.
Nederlands 
English