Suikerverslaving en je hersenen
In de vorige blogpost heb ik het gehad over fruit en of dit wel zo gezond is. Er zit namelijk ook suiker in fruit, wat net als geraffineerde suiker afgebroken moet worden in je lichaam. In deze blog wil ik me gaan richten op suikerverslaving en welke invloed je hersenen hierbij kunnen spelen
Stoppen met suiker eten
Het klinkt zo gemakkelijk: je stopt gewoon met suiker eten. Maar in de praktijk blijkt dit voor veel mensen niet zo heel gemakkelijk te zijn. Dit komt door lang herhaalde patronen. Deze zijn daardoor zo diep in de hersenen gesleten dat het een tijd duurt voordat je weer een nieuw patroon ontwikkeld hebt.
Wees heerser over je hersenen
In ons leven gaan veel dingen op automatische piloot. We hebben al heel veel dingen geleerd en opgeslagen in onze hersenen. Hier hoeven we niet meer over na te denken. Vooral met eten is dit het geval. Heel veel mensen denken niet meer na wanneer ze eten en vergeten zelfs wat ze gisteren allemaal gegeten hebben. Dat is voor een deel doordat veel mensen gedachteloos eten. Maar ook doordat veel mensen zichzelf voorliegen. Dat wordt wel duidelijk in het BBC programma secret eaters. Het is dus belangrijk om weer de controle te krijgen over je hersenen, en er dan voor te zorgen dat je jezelf andere patronen aanleert.
Reptielenbrein & prefrontale cortex
Het deel van je hersenen wat de autoresponder is, dat is je reptielenbrein. Dit zorgt ervoor dat je kunt overleven. Wanneer je iets nieuws leert, dan leer je dat met je prefrontale cortex. Op het moment dat je het geleerd hebt, dan wordt het opgeslagen in je reptielenbrein en doe je het op de automatische piloot. Dit doe je om energie te besparen.
Suiker
Zo werkt het dus ook met eten. De eerste keer dat je suiker eet denkt je brein WAUW DIT IS LEKKER!! Er komt dopamine vrij, wat in een overlevingsmodus betekent dat je dit eten nodig hebt om te overleven. Hoe meer dopamine er aangemaakt wordt, hoe hogere kwaliteit het voedsel heeft. Het zorgt er dus voor dat je sneller aan suiker verslaafd raakt. Dit is hoe we ons als mens ontwikkeld hebben om te overleven. Alles wat je snel leert is goed, want dat geeft je een betere kans op overleven. Daarom kiezen we sneller voor het geconcentreerde voedsel en alle verwerkte troep die er te krijgen is.
De teugels in handen nemen
Je prefrontale cortex is betrokken bij planning en motivatie voor een beloning die in de toekomst ligt. Deze reageert niet op onmiddellijke bevrediging, daar heb je je reptielenbrein voor. Deze reageert namelijk onmiddellijk hierop. Om ons brein weer onder controle te krijgen moeten we onze prefrontale cortex constant betrekken bij onze beslissing.
Plannen
Hoe kun je dit doen? Door bijvoorbeeld te plannen wat je eet, wanneer je eet en hoeveel dit is. Intermitterend vasten (link) is dus een goede manier om weer controle te krijgen. Door de keuze om een eetvenster te hanteren activeer je de prefrontale cortex. Wanneer je echter op die dag toch besluit dat je je er niet aan gaat houden en besluit toch te gaan eten zonder te kijken hoeveel, dan wordt je weer gedomineerd door je reptielenbrein.
Patronen
Het probleem is dat je neurologische paden hebt die er al jaren zijn. Deze zijn ingebakken in je reptielenbrein en het vergt veel moeite deze paden te laten vervagen. Het enige wat ervoor zorgt dat die paden vervagen is om weer de controle te krijgen over je acties. Dus is het van belang de patronen te onderbreken. Een nieuw neurologisch pad bouwen kost tijd. Echter wanneer je dit nieuwe gedrag hebt aan geleerd, wordt het oud gedrag en hoef je er ook niet meer over na te denken. Dat is het moment waarop je weet dat je het gedelegeerd hebt naar je reptielenbrein. Vanaf dat moment zal dit op de automatische piloot gebeuren.
Besluiten
De truc is om nooit je reptielenbrein te laten beslissen wanneer je iets eet. Dus stel je wilt nu echt heel graag die stroopwafel, dan besluit je dat nu niet te eten, maar morgen. Zo zorg je ervoor dat je je prefrontale cortex gebruikt en niet je reptielenbrein je laat domineren. Je eet het nog wel, maar je reageert niet op de impuls om het nu meteen te eten. Als je dat wel zou doen, dan zou je dat neurologische pad versterken.
Nieuw pad
De manier om een ​​ingebrand gedragspad van het reptielenbrein te doorbreken, is door oplettend te zijn. Neem de touwtjes weer in handen door dingen te plannen totdat er zich een nieuw pad gevormd heeft in de hersenen. In theorie gemakkelijk, maar er komen tijdens dat proces aardig wat emoties los. Ook kun je van het verlangen naar bepaald voedsel soms gek worden.
Hoe met verlangen om te gaan
Wanneer je een hang voelt naar bepaald voedsel kun je drie dingen doen:
– Je kunt eraan toegeven
– Je kunt het (tijdelijk) weerstand bieden. Daardoor wordt het eerder genoemde nieuwe neurologische pad, dat zorgt dat je jezelf tegenhoudt, dieper. Wanneer je echter besluit om het alsnog te eten heb je bestaande pad juist dieper gemaakt. Dit is dus eigenlijk erger dan het meteen te pakken. Door de anticipatie is de beloning namelijk groter als je het uiteindelijk alsnog neemt.
– Je kunt het er ook laten zijn. Let goed op en noteer desnoods welke gedachte je hebt zodra je naar iets verlangt. Hierdoor kun je jezelf loskoppelen van de gedachte en er van een afstand naar kijken.
Conclusie
Oud gedrag is af te leren, wanneer je er zelf klaar voor bent. Het is zaak je bewust te worden van ongewenst eetgedrag en daar naar te handelen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad! Volgende week zal ik mijn persoonlijke ervaring met suikerverslaving delen
Heeft mijn informatie je verder op weg geholpen?
Overweeg dan om een (eenmalige) donatie te doen.